یادداشت روز

صبح که کلید در جایش چرخید باز هم نتوانست فریاد شکلات ها را که دست در دست گرد هم میچرخیدند را آرام کند شکلات ها از سحر سرور بر جان نشانده بودند و غزل می خواندند: یکی فریاد می کشید "سحرم دولت بیدار به بالین آمد" دیگری بلند می شد برجایش و ادامه میداد "گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد" از میانه آوایی آرام تر خودش را میرساند " قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام" آن یکی سجاده بر زمین نشسته بود و سجده …

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها امروز شکلات ها زیر لب می خواندند و می رقصیدند فرمان از کجا رسیده بود که شور عشق در جانشان ولوله گر بود، امروز به دنبال نشانه ها سر بر هر جایی کوبیدند و عشق تنها صدایی بود که در خانه ی شکلاتی ما طنین انداز بود می خواندند و می رقصیدند اما دلشان از سنگینی ندیدن اشک بر چشم می ریخت. صدایی بر هوا می رفت تا بر جمعی دگر …

امروز دل شکلاتیشان همنشین نقشی قدیمی شده بود گویی امروز کنار دیروز نشسته بود دل شیرینش را نرم کرد سوی نقش اشکی شکل جاری شد و سوال از پشت اندیشه اش بیرون جهید: راز ماندگاری ات در چیست؟ از نقش صدایی بر نیامد فقط چون اشکی بزرگ بر چشمهای کنجکاوش نقش بست اشکی شیرین جادوی این همنشینی شد و راز ماندگاری در دامن دیروز خفته ماند …

بارانی که سالهای دور بر پاییز می بارید و هوا را از خاک و غبار تابستان  پاک می کرد* اینک نباریده ولی رمضان را به جا آورده! شکلاتها امروز به دنبال کنج خلوتی می گشتند تا هواای ابری دلشان را با هم قسمت کنند... سفره گستردند از پرهیزهایشان بشقابی سرخ از خشم خالی بشقابی آبی از ترس خالی بشقابی نقره ای از یاس و ناامیدی خالی بشقابی زرد از اضطراب و استرس خالی و لیوانی سرد از چایِ داغِ قضاوت خالی همه را بر سفره ی سبزشان چیدند و …